Horror, First Person
Developer: Frictional Games - The Chinese Room
Release: 2013
Home Screenshots Review Walkthrough Videos Saves
"The year is 1899. Wealthy industrialist Oswald Mandus has returned home from a disastrous expedition to Mexico, which has ended in tragedy. Wracked by fever, haunted by dreams of a dark machine, he recovers consciousness in his own bed, with no idea of how much time has passed since his last memory. As he struggles to his feet, somewhere beneath him, an engine splutters, coughs, roars into life..."
Στα [+] καί [-]
• Frictional Games - The Chinese Room: σημειώσατε 2. Τό παιχνίδι κλείνει πολύ περισσότερο πρός Dear Esther μεριά, παρά πρός Amnesia (μέ τό οποίο μάλιστα δέν έχει καί καμιά σχέση, κι ό,τι παραπέμπει στήν Frictional Games θυμίζει περισσότερο Penumbra).
Στα [+]
• Εξαιρετικές μουσικές επιλογές κι εκπληκτικό δέσιμο μέ τή δράση τού παιχνιδιού, παρόλο πού σάν στύλ, φαίνονται εντελώς παράταιρες γιά ένα παιχνίδι τρόμου.
• Τά κείμενα, οι διάλογοι καί τά σχόλια είναι σαφώς καλύτερα από τά αντίστοιχα στίς δουλειές τής Frictional καί δέν υπάρχει κι αυτό τό ψεύτικο κλίμα δημιουργίας εντυπώσεων (αιμοσταγείς τοίχοι, κραυγές από τό πουθενά, κουβάδες αίματος χωρίς λόγο κλπ.) στό οποίο η Frictional ήταν ιδιαίτερα επιρρεπής.
Στα [-]
• Απόλυτα ευθύγραμμη εξέλιξη, χωρισμένη σέ καμιά εικοσαριά μικρά Κεφάλαια, Exit The Room στύλ.
• Ο πολύ light χαρακτήρας του: ανύπαρκτη δυσκολία, παιδαριώδεις γρίφοι καί (μ' εξαίρεση 2-3 Κεφάλαια πρός τό τέλος τού παιχνιδιού) απόλυτη απουσία τρόμου ή, έστω, μιάς απλής έντασης. Κι άν δέν υπήρχε καί τό μονίμως σκοτεινό περιβάλλον (άλλη κούραση κι αυτή...) θά έμοιαζε μέ σχολική επιμορφωτική εκδρομή σ' εργοστάσιο τού περασμένου αιώνα.
• Τό απόλυτο ξενέρωμα πού δημιουργούν τά πάμπολλα σκόρπια σημειώματα πού υποτίθεται ότι σέ βοηθούν στήν κατανόηση τής ιστορίας, αλλά στήν πραγματικότητα σού κόβουν τόν ρυθμό καί σέ αποσυντονίζουν (καί στό κάτω-κάτω, σιγά τήν ιστορία, χίλιες φορές τήν έχουμε ξανακούσει - η έξοδος είναι τό ζητούμενο κι ο προσανατολισμός μέσα στούς δαιδαλώδεις διαδρόμους).
• Τά γουρουνάκια πού σέ σφαλιαρίζουν άμα σέ βρούν στό δρόμο τους καί πού υποτίθεται ότι πρέπει νά σού προκαλούν τρόμο καί δέος, από μακριά μοιάζουν μέ κάτι μαντηλοφορούσες γιαγιάδες πού συναντάς στά χωριά...
Συνοψίζοντας
• Αλλιώς αναμενόταν κι αλλιώς προέκυψε. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι (ειδικά τά γυμνασιόπαιδα τού Steam) θά δυσαρεστηθούν καί μόνον κάτι χαζοβιόληδες πού βρήκαν στά adventures πρόσφορο έδαφος γιά νά παπαγαλίσουν λογοτεχνίζουσες κοινοτυπίες (τύπου "strong story", "strong character", κι άλλες παρεμφερείς χαζομάρες πού δέν ξέρουν ούτε κι οι ίδιοι τί σημαίνουν), θά ενθουσιαστούν. Τό σίγουρο είναι ότι φτάνοντας στή μέση περίπου τού παιχνιδιού είχα αρχίσει νά τό βαριέμαι αφάνταστα καί τό 2/5 θά τούπεφτε πολύ άν δέν υπήρχαν κάποια σημεία πρός τό τέλος του πού σέ ζωηρεύουν καί, κυρίως, κάποια μουσικά ακούσματα.
Βαθμολογία: 2/5
Παρεμφερείς Τίτλοι
DOORWAYS
LETHE
